شهروندی و رفاه اجتماعی

در ادبیات معاصر جامعه‌شناختی،‌ بسیاری از مسائل اجتماعی از منظر نظریه‌های شهروندی مورد بررسی قرار می‌گیرند. این مقاله نیز ضمن مرور تاریخی بر ایده شهروندی در تلاش است تا با کاربرد تعاریف و نظریه‌های جامعه‌شناسانه شهروندی به درک و تحصیل رفاه اجتماعی بپردازد. برای این منظور به تعاریف شهروندی در رویکردهای فردگرایی –لیبرال و جمهوری‌خواهی – مدنی و نظریه‌های مارشال،‌ مارکس، گیدنز و ترنر پرداخته شده است. نتایج بررسی نگرش‌های مختلف نسبت به شهروندی نشانگر ارتباط متقابل میان شهروندی و رفاه اجتماعی است. برخی از رویکردها رفاه را از مؤلفه‌های شهروندی دانسته و با عنوان خقوق آن را مطرح کرده و برخی نیز به وجود منابع و امکانات مختلف در قالب رفاه جهت تخقق شهروندی اشاره کرده‌اند. بنابراین در چارچوب شهروندی به‌طور مستقیم می‌توان به تأمین رفاه افراد و گروههای اجتماعی پرداخت و به‌طور غیرمستقیم نیز با تأمین رفاه در ابعاد مختلف، زمینه را برای تحقق شهروندی فراهم ساخت.